Brieven van zinloosheid

hiernaast ziet u de collectie

‘portretten van zinlozen’.

Het is een collectie van zeven schilderijen van acryl op doek. De nummer 1 van de collectie is de omslag van het boek dat u hierboven ziet afgebeeld. Het boek is ook in het Engels vertaald en uitgebracht. Uiteraard in eigen beheer in geringe oplages, zoals trouwens geldt voor al mijn boeken. Het nadeel is dat het werk niet in de winkel is te koop en ik nooit zal doorbreken voor een groter publiek. Het voordeel is dat ik nu het hele proces zelf bepaal.

Terug naar home pagina



Lof der Zotheid



Circus
‘Lof der Zotheid’

George Rouault is één van mijn favoriete kunstenaars uit de geschiedenis van het expressionisme. Zijn ‘trois juges’, ofwel ‘drie rechters’ vind ik onovertroffen voor het genre. De collectie ‘circus Lof der Zotheid’ is een ode aan zijn kunstenaarschap en aan zijn beeldend werk over het circusleven. Mijn collectie telt zeven werken. Nummer 1 heb ik gebruikt voor de omslag van het boek en ziet u hierboven. Hier volgen de titels.

1. Clown in groen
2. August
3. De acrobate
4. De circusdwerg
5. De goochelaar
6. De jongleur
7. De waarzegster

Terug naar home pagina

De Ettertjes



Deze collectie schilderijen heet eveneens ‘ de ettertjes’. No 4 staat op de omslag hierboven.


1. baby ettertjes
2. kleuter ettertjes
3. puberale ettertjes
4. adolescente ettertjes
5. ettertjes op middelbare leeftijd
6. ouder wordende ettertjes
7. ettertjes op leeftijd



Terug naar home pagina

Pee Dee (Pay Day)


Terug naar home pagina

naar volgende pagina

Brieven van zinloosheid, 2001.

Achttien brieven over individualiteit en identiteit, over alcohol, over verveling, over de dood van een zus, over de dood van een gnoe, over de jaargetijden, over muziek, over geloof, over de natuur, over tot snot gekookte aapjes, over walging, over ‘who is afraid of the coffin’, over mijn vader, over mijn overleden vriend, over seks, over mongoloïde idiotie en tenslotte over vergankelijkheid.
Speciaal voor de gelegenheid heb ik portretten van zinlozen gemaakt met acryl op doek van 45 cm x 65 cm. Alles in expressieve stijl en met volstrekt eigen textuur.

1.
2.
3.
5.
6.
7.


Lof der Zotheid 2002, 2002.


‘ Wat is het leven der stervelingen anders dan een toneelstuk, waarin iedereen met een ander masker optreedt en zijn rol speelt, tot de regisseur zegt dat hij achter de coulissen moet verdwijnen? […] de staat met zijn ereambten, de vaderlandsliefde en de nationale trots, de statie van plechtigheden, de waan van stand en adeldom, wat is het anders dan dwaasheid.(uit de Lof der Zotheid 1509 van Desiderius Erasmus).
‘Lof der Zotheid 2002’ is een reactie op de ‘Lof der Zotheid 2001’ van Arnon Grunberg, dat ik een slecht boek vind, omdat het uitgaat van een niet bestaande algemeenheid ‘de mensheid’. De kritiek die ik spui in de negen brieven, die mijn Lof der zotheid rijk zijn, zijn veel meer Erasmiaans.
In het werk zijn afbeeldingen opgenomen van een collectie van zeven schilderijen, bij wijze van ode aan George Rouault’s ‘Circus de vallende ster’ onder de titel: ‘Circus Lof der Zotheid’.




2.
3.
4.

5.
6.
7.


De Ettertjes, 2002.


De stelling: ‘hoe hoger op de maatschappelijke ladder, hoe meer psychopathie’ heb ik enigermate uitgewerkt in dit nagenoeg autobiografische werkje.
Het is de bedoeling, dat over een zeer persoonlijke ervaring met dergelijk soort psychopaten, die uitliep op een soort nachtmerrie, nog eens een werkje te schrijven onder de titel ‘Pee Dee’ (Pay Day), waarin ik fictief afreken met dat zootje.

En alweer voor de gelegenheid zijn er portretten gemaakt. Nu van de nodige ettertjes, te beginnen bij ettertjes, die net zijn geboren. Dan ettertjes als peuter en kleuter, vervolgens puberale ettertjes en ettertjes als adolescent. Daarna zijn de ettertjes op middelbare leeftijd aan de beurt en tenslotte de oude suf gelulde ettertjes.

1.
2.
3.
5.
6.
7.

Pee Dee (Pay Day).

Over het failliet van een maatschappij.
Geschreven onder het pseudoniem ‘Karl Neuenthaler’. De toenemende tweedeling in de maatschappij tussen arm en rijk gaat samen met een toename van psychopathie naarmate men rijker wordt en macht uitoefent. Aan de onderkant van de maatschappij lopen de geboorten terug, want als er al werk is komt men daar nauwelijks boven het minimum loon, zodat beide partners ten eeuwige dage moeten blijven werken. Grootouders worden een uitstervend geslacht en de bevolking loop terug. En de top blijft zich ongegeneerd verrijken. In dit boek slaat de onderkant van de maatschappij terug en vernietigt letterlijk de top.

 


 

copyright ©2006